Przejdź do treści

Julia Neter

Logo footer

Julia Neter

Julia Neter

Stanowisko:

Psycholog, psychoseksuolog, dietetyk kliniczny

Wykształcenie:

Jestem psychologiem w trakcie formacji psychoanalitycznej, dietetykiem klinicznym i uzyskałam absolutorium z literaturoznawstwa.  

Ukończyłam Europejski kurs: SAR – European SAR Training i Pozytywnej Edukacji Seksualnej organizowane przez Instytut Pozytywnej Seksualności.

Doświadczenie:

Jestem członkinią Forum Polskiego Pola Lacanowskiego (FPPL) i Międzynarodowej Federacji Forów Pola Lacanowskiego (IF-EPFCL).

Uczestniczę w transgranicznej wymianie wiedzy i doświadczeń z klinicystami (w formie seminariów nad tekstami Freuda i Lacana, psychoanalitycznych grupach pracy, prezentacjach klinicznych i konferencjach).

Mam doświadczenie pracy na stanowisku psychologa w państwowej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Obornikach oraz w publicznym przedszkolu Edu Kids nr 1 w Bogdanowie.

Dla kogo:

Przyjmuję dzieci od 4 roku życia, nastolatków oraz dorosłych.

Do konsultacji zapraszam
również pary niezależnie od różnorodności genderowo-relacyjnej.

Mam doświadczenie z pacjentami psychotycznymi i ze spektrum autyzmu. 

Formy pracy:

Zapraszam na wizyty do gabinetu w Poznaniu oraz online.

Zakres:

  1. Konsultacja psychologiczna – ustalenie problemu i możliwości jego rozwiązań 
  2. Interwencja kryzysowa
  3. Terapia: zaburzeń odżywiania, symptomów seksualnych, zaburzeń lękowych, psychosomatycznych, emocjonalnych, osobowości, nastroju, depresji, relacji międzyludzkich
  4. Psychoanaliza w nurcie J. Lacana – metoda uwzględniająca najbardziej podmiotowe aspekty każdej osoby, dzięki której możliwa jest trwała zmiana w życiu

    Jeśli pacjentem jest dziecko lub nastolatek rozmawiam z jego rodzicami, lub opiekunami prawnymi zawsze w jego obecności. Wyjątkiem jest pierwsza wizyta rodziców/opiekunów.

    Regularnie poddaję dyskusji swoją praktykę na superwizjach.

Cytat:

„Bycie w pewnym powtórzeniu, które oddziałuje na życie najczęściej nie tak i nie wtedy, jakbyśmy tego chcieli, upomina się o uwagę, by się nim zająć. Perspektywa czasu, jaki nam pozostaje, wydaje się powodować najwyższe pytanie o to, co dla każdego jednostkowo najważniejsze, nawet jeśli to coś jeszcze nie pozwala się określić sensem”.