Seksoholizm jest jednym z wielu uzależnień behawioralnych. Osoby uzależnione, mają wręcz obsesje jeśli chodzi o seks i tematy z nim związane. W najnowszej wersji ICD-11, WHO włączyło seksoholizm jako zaburzenie kompulsywnych zachowań seksualnych, który pierwotnie w ICD-10 sklasyfikowany był jako nadmierny popęd seksualny, inne zaburzenie nawyków i popędów lub zaburzenie nawyków i popędów nieokreślonych. W DSM-5 natomiast, uzależnienie to, nie zostało wyróżnione w klasyfikacji.
Terminologia:
Seksoholizm, w literaturze może być również określany jako: hiperlibidemia, hiperseksualność, promiskuityzm, nimfomania lub satyriasis. Niektórzy uwzględniają również podział erotomanii na nimfomanię (kobiety) i satyryzm (mężczyźni), więc również wpisuje się w terminologię tego uzależnienia.
Objawy:
Jednymi z najczęściej wymienianych objawów Seksoholizmu są: • Obsesyjne myślenie o czynnościach seksualnych; • Utrata kontroli na zachowaniami seksualnymi; • Nałogowe oglądanie filmów pornograficznych; • Nałogowa masturbacja; • Współżycie z wieloma partnerami – tj. również w chodzenie w relacje seksualne z przypadkowymi partnerami • Odczuwanie poczucia winy, wstydu i spadku nastroju po odbyciu stosunku seksualnego • Przymus odbywania stosunków seksualnych • Frustracja, złość i inne negatywne objawy wywołane przez niemożność realizowania czynności seksualnych • Możliwe są również zdrady w małżeństwie
Współwystępowanie:
Prawie zawsze jest tak, że seksoholizm występuje na równi z innym uzależnieniem. Nazywa się to zjawisko podwójnym uzależnieniem i nie dotyczy tylko innych uzależnień behawioralnych, ale również chemicznych. Papierosy, narkotyki, zakupoholizm, pracoholizm czy uzależnienie od hazardu to tylko niektóre przykłady uzależnień współwystępujących. Sam fakt, występowania wielu uzależnień u jednego człowieka sprawia, że terapia może okazać się bardzo czaso- i pracochłonna, ale na pewno poprawia jakość życia pacjenta.
Uzależnienie od pornografii:
Bardzo często u osoby uzależnionej od seksu, występuje również uzależnienie od pornografii. Mimo ograniczeń wiekowych, jest ona ogólno dostępna i każdy może skorzystać z platform udostępniających tego typu filmy. Dr. Victor Cline, amerykański psycholog kliniczny, w 1984 roku opisał proces uzależnienia od pornografii w 4 stopniach: 1. Uzależnienie od materiałów, charakteryzujące się częstym powrotem do pornografii w celu osiągnięcia podniecenia seksualnego; 2. Nasilenie się potrzeby oglądania seksualnie nieaprobowanych i dewiacyjnych filmów; 3. Uniewrażliwienie się na początkowo szokujące materiały, przez co stają się one akceptowane i pożądane dla widza; 4. „Wypróbowanie” aktów seksualnych zaobserwowanych w materiałach pornograficznych;
Leczenie:
W poszukiwaniu pomocy w uzależnieniu od seksu, najlepiej zgłosić się do specjalisty. Psycholog, psychoterapeuta, psychiatra czy seksuolog są najlepszymi wyborami w tej kwestii. Jeśli osoba uzależniona zdecyduje się na psychoterapię, najlepszym rozwiązaniem jest terapia poznawczo-behawioralna. Istnieją również grupy wsparcia (Wspólnota Anonimowych Seksoholików – SA lub Wspólnota Anonimowych Uzależnionych od Seksu i Miłości – SLAA), które bardzo często kierują się programem 12 kroków.
Czym jest Program 12 kroków?
Jest to lista 12 kroków, których osoba chcąca wyjść z seksoholizmu powinna wykonać. Została ona stworzona na zasadach duchowych i między innymi polega na przyznaniu się do własnej bezsilności, zaakceptowaniu możliwości powrotu do zdrowia, czy obrachunku moralnym. Są to spotkania grupowe, których celem jest wzajemna pomoc w walce z nałogiem.
Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi innymi artykułami, oto kilka z nich:
Jak dbać o zdrowe relacje z pacjentem?
Czy poprawne, a nawet przyjacielskie relacje z eks – partnerami są możliwe?