Przejdź do treści
Strona główna » Zaburzenia lękowe cz.2

Zaburzenia lękowe cz.2

Emocje dziecka

Zaburzenia lękowe należą do najbardziej powszechnych zaburzeń psychicznych. Mogą pojawić się u dzieci i dorosłych w różnym wieku. Część zaburzeń ma podłoże genetyczne, inne są reakcją na trudne wydarzenie w życiu, a jeszcze inne wiążą się z konkretnymi etapami rozwoju. Zaburzenia lękowe objawiają się silnym uczuciem strachu (w odpowiedzi na wydarzenia, które mają miejsce) lub lęku (w odpowiedzi na widmo przyszłych wydarzeń). Zgodnie z ICD -10 (kryteria Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych) o zaburzeniach lękowych mówimy wówczas, gdy osoba ma subiektywne odczucie utraty kontroli nad emocjami, a obawom o naturze psychopatologicznej zaczynają towarzyszyć liczne objawy somatyczne takie, jak bóle w klatce piersiowej, bóle głowy, bóle brzucha, biegunki, kaszel, problemy ze snem, trudności ze złapaniem oddechu. Im więcej przypadłości, tym bardziej odczuwalny dyskomfort.

Do kategorii zaburzeń lękowych zaliczamy:

  • zaburzenia lękowe w postaci fobii,
  • inne zaburzenia lękowe,
  • zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (nerwica natręctw),
  • reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne.

Zaburzenia lękowe częściej diagnozowane są u kobiet niż u mężczyzn. Szacuje się, że cierpi na nie około 25% populacji.

Leczenie zaburzeń lękowych uzależnione jest od stopnia nasilenia objawów. W przypadku mało nasilonych objawów możemy popracować nad zmianą trybu życia, wprowadzając do rozkładu dnia ćwiczenia fizyczne, medytację, relaksację lub inne aktywności.

Zaburzenia lękowe o bardziej nasilonych objawach wymagają już profesjonalnej konsultacji psychologicznej i/lub psychiatrycznej. Najskuteczniejszą i bardzo efektywną metodą leczenia nasilonych zaburzeń lękowych jest terapia psychologiczna/psychiatryczna. Służy ona przywróceniu równowagi w życiu pacjenta oraz zapobiega nawrotom lęku. Czasami wskazane jest uzupełnienie terapii o leczenie farmakologiczne.

Bez względu na podjęte kroki lecznicze, duże znaczenie w monitorowaniu zaburzeń lękowych ma indywidualna praca pacjenta, która powinna uwzględniać:

  • zdrowy tryb życia,
  • relaks,
  • ograniczenie spożycia wszelkich używek,
  • ‘’stawianie czoła” problemom,
  • podejmowanie trudnych decyzji w momencie optymalnego samopoczucia psychicznego.

 

Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi innymi artykułami, oto kilka z nich:

Jak radzić sobie z lękiem?

Lęki w świecie dziecka

Dlaczego problemy psychiczne stały się powszechne? – Czy to prawda?