Hipochondria prze wiele lat była klasyfikowana jako zaburzenie somatyczne. Obecnie wiemy, że jest zaburzeniem emocjonalnym ze spektrum nerwic. Według koncepcji wymienionych we wcześniejszym artykule, który rozpoczynał proces opisu hipochondrii, najlepiej można ją zrozumieć jako zaburzenie lękowe. Niektóre objawy hipochondrii nakładają się na zaburzenia lękowe, dlatego to właśnie nim się przyjrzymy.
Lęk a hipochondria
Główną cechą charakterystyczną dla lęku napadowego są wielokrotne napady paniki, które są nieoczekiwane i charakteryzują się objawami fizycznymi takimi jak: duszności, przyspieszone bicie serca, zawroty głowy czy ból w klatce piersiowej. Owe objawy nie są spowodowane żadnymi chorobami, jednak osoby chorujące na lęk napadowy często przypisują wcześniej wymienione objawy na przykład zawałowi serca, czy innej chorobie. Z racji tego, często udają się do lekarza, by zaciągnąć opinii i poddać się leczeniu. Często jednak ich objawy nie są na tyle poważne, by móc postawić diagnozę. Podobnie dzieje się u osób, które chorują na hipochondrię. Co odróżnia te dwa zaburzenia? Czas występowania oraz rola lęku. Hipochondria charakteryzuje się tym, że lęk występuje tam długotrwale, zaś rola lęku w napadach panicznych jest krótkotrwała. Napad pojawia się szybko i prawie natychmiast znika.
OCD a hipochondria
Kolejnym bardzo podobnym zaburzeniem do hipochondrii są zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne (OCD). OCD i hipochondria mają wspólny mianownik – niepokojące i uporczywe myśli. W hipochondrii myśli dotyczą możliwości ciężkiego zachorowania, lęku związanego z tym oraz poszukiwania informacji na temat chorób. W OCD myśli dotyczą kompulsyjnych rytuałów, które gdy nie zostaną wykonane w prawidłowy sposób skutkują lękiem. Zachowania, zarówno jak w hipochondrii, jaki i w zaburzeniu obsesyjno – kompulsyjnym służą uzyskaniu poczucia bezpieczeństwa podczas wykonywania codziennych czynności. Oprócz myśli, oba zaburzenia leczy się w podobny sposób – na przykład za pomocą terapii poznawczo – behawioralnej oraz leczenia farmakologicznego. Jednak, jak odróżnić OCD i hipochondrię skoro są do siebie podobne? Tym, co różni te zaburzenia to sposób, w jaki przebiegają. Osoby chorujące na hipochondrię najpierw doświadczają uporczywych objawów fizycznych związanych z chorobą. Zaś osoby z OCD najpierw odczują natrętne i obsesyjne myśli, które powiązane są z możliwością zachorowania, co z kolei prowadzi do odczuwania niepokoju i robienia wszystkiego, by nie być chorym.
Fobia chorobowa a hipochondria
Fobia chorobowa jest najmniej podobna do hipochondrii, mimo że może wydawać się inaczej. Cechą wspólną obu tych zaburzeń jest nieadekwatny strach przed chorobą, który charakteryzuje się unikaniem konkretnych bodźców, które przypominają o możliwości zachorowania. Jednak, oprócz wcześniej wymienionych objawów, fobia chorobowa charakteryzuje się mdłościami oraz nagłymi wahaniami poziomu energii. Prócz tego, cała uwaga koncentruje się na pojedynczym objawie, zaś w hipochondrii na wielu.
Lęk o własne zdrowie jest powszechny i normalny, bez względu na to, w jakim wieku się znajdujemy. Oczywistym jest, że zdrowie jest ważną składową ludzkiego organizmu. Utrata tego zasobu może prowadzić do poważnych chorób i jednocześnie strachu o własne życie. Jednak nadmierny lęk może stać się uciążliwy dla codziennego życia i może stanowczo upośledzić również życie zawodowe czy rodzinne. Dlatego, jeżeli zauważymy u siebie niepokojące objawy, warto zasięgnąć opinii osoby, która zajmuje się zawodowo rozwiązywaniem tego typu problemów i będzie miała umiejętności, by pomóc Nam pokonać przeciwności.
BIBLIOGRAFIA:
Kocjan, J., (2015). Hipochondria (lęk o zdrowie): obecna konceptualizacja, klasyfikacja oraz podobieństwo do zaburzeń lękowych. Journal of Education, Health and Sport, 5(5), 193 – 204.
Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi innymi artykułami, oto kilka z nich:
Dlaczego problemy psychiczne stały się powszechne? – Czy to prawda?