Perfekcjonizm – znaczenie pojęcia.
Każdy z nas na pewno chociaż raz w życiu usłyszał, że nikt nie ma ludzi doskonałych. Znana jest również plotka, że aby być w czymś najlepszym trzeba powtarzać daną czynność co najmniej 10 tysięcy godzin. Jeśli chodzi o bycie perfekcyjnym, czy to w danej dziedzinie czy jako osobowość, niemożliwe jest dojście do ,,perfekcji”.
Perfekcjonizm można podzielić na dwa typy. Jeden to ,,perfekcjonizm zdrowy”, czyli sumienne wykonywanie swoich obowiązków, tak aby były dopięte na ostatni guzik. Jeżeli jesteśmy w stanie zachować trzeźwe myślenie chcąc dążyć do jak najlepszego rezultatu mówimy tutaj o perfekcjonizmie. Trzyma się on w ramach norm społecznych i nie przeszkadza w funkcjonowaniu. Co więcej, w takim wypadku może to być nawet zaleta. Osoby z taką cechą osobowości są bardzo pożądane chociażby na rynku pracy. Z drugiej jednak strony mamy ,,perfekcjonizm chorobliwy”. Jest to chęć realizowania wyjątkowo trudnych lub czasami niemożliwych zadań. Nieustanna próba wykonywania danych czynności idealnie może bardzo szkodliwie odbić się na człowieku. Taka osoba może odczuwać wiele negatywnych skutków. Wynikiem takiego podejścia może być nie tylko uprzykrzenie życia samemu perfekcjoniście, ale i ludzi wokół niego.
Bez odpowiedniej samoświadomości możemy się w tym perfekcjonizmie zatracić. Każdy z nas popełnia błędy, myli się, czy to w pracy fizycznej, czy to umysłowej. Większość ludzi zdaje sobie z tego sprawę, jednak dla perfekcjonistów nie jest to wcale takie proste.
Perfekcjonizm – skutki tendencji.
Perfekcjonista to osoba, która ma skłonności do dążenia do nierealnych celów. Skutki takiego podejścia mogą być bardzo szkodliwe dla jednostki i nie tylko. Po pierwsze, jeśli cały czas próbujemy osiągnąć coś, czego osiągnąć się nie da, będziemy denerwować się, że nie wychodzi nam zamierzony cel. Takie działanie prowadzi do jeszcze większej frustracji. Dzięki temu koło się zapętla: nam coś nie wychodzi – denerwujemy się – próbujemy jeszcze raz, tym razem spięci i zestresowani – znowu nie wychodzi. To natomiast może łatwo odbić się na naszej psychice i samopoczuciu. Możemy odnosić wrażenie, że nieustannie nam nie idzie i nie nadajemy się do danej rzeczy. Jeżeli długo będziemy wystawieni na tego rodzaju uczucie może to prowadzić do zamknięcia się w sobie, strachu przed próbowaniem nowych rzeczy, a nawet depresją. W niektórych przypadkach może ucierpieć nawet sfera fizyczna takiego człowieka. Istnieje szansa, że pojawią się bóle głowy, nudności, spięcia mięśni, a nawet problemy z sercem.
Perfekcjonizm – rola w pracy zawodowej.
Perfekcjonizm może jednostce bardzo pomóc w codziennym funkcjonowaniu, także w pracy. Osoba o takich skłonnościach, gdy jest w coś zaangażowana wykonuje swoją pracę jak najlepiej tylko może. Dzięki temu łatwiej jest jej wyróżnić się spośród tłumu i osiągać dobre wyniki w swoich dziedzinach. Jednakże, perfekcjonizm może być również utrudnieniem na polu zawodowym.
Biorąc pod uwagę wcześniejszy podział na perfekcjonizm zdrowy i chorobliwy, łatwo można stwierdzić, że ten pierwszy faktycznie jest czymś pożądanym i chcianym. Pracodawcy zależy na tym, aby jego pracownicy wykonywali swoją prace sumiennie. To przekłada się na wyniki i nosi ze sobą wiele dodatkowych korzyści. Niestety, jeżeli mamy do czynienia z osobą, która ma skłonności do perfekcjonizmu chorobliwego, tutaj sytuacja się odwraca. Oprócz sytuacji zdrowotnych opisanych wcześniej, osoba z niepohamowanym perfekcjonizmem nie tylko sama gorzej pracuje, ale i wpływa również na pracę współpracowników. Jeżeli coś nie jest tak jakby chciała tego chora osoba, może ona zacząć na przykład wyżywać się emocjonalnie na pracownikach lub instruować nimi. Mimo tego, że dodatkowy nakład pracy wcale nie byłby potrzebny. Taki perfekcjonista wprowadza do miejsca pracy dodatkową presję, co nie jest na pewno czymś chcianym przez pracodawców.
Podsumowanie
Perfekcjonizm nie jest łatwo spiąć w ramy. Mamy przykłady perfekcjonizmu, który funkcjonuje jako motywacja i popycha człowieka do działania. Są również bardziej drastyczne i gorsze historie związane z perfekcjonizmem. Jeżeli jesteśmy w stanie nad nim kontrolować, myślę, że może on być uznawany za zaletę. Nie jest to jednak takie jednoznaczne i jeśli mielibyśmy postawić się w roli pracodawcy, to tylko od nas zależy, czy chcemy taką osobę w swoim zespole.
Bibliografia:
Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi innymi artykułami, oto kilka z nich:
Wykres, który odkrywa historię oraz wzorce rodzinne, czyli – Genogram rodziny