Muszę teraz cichutko przemknąć się korytarzem. Tak, żeby mama nie słyszała. Żeby nie prosiła o zeszyt z matematyki. Nie może zobaczyć kolejnej jedynki. Znowu się zezłości i będzie krzyczeć. Jest mi przykro, kiedy krzyczy. Boję się jej jak krzyczy. Chce mi się płakać, ale mi tego zabrania. Duzi chłopcy nie płaczą. Jedynek też nie przynoszą. – Pawełek, czy to ty? Pokaż mamie swój zeszyt… O nie. Zaczęło się.
Przemoc względem dzieci jest, po trosze, tematem tabu w naszym kraju. Jeden klaps to nie przemoc, jeden wrzask to zwykła dyscyplina. Nie chcę jednak wchodzić w polemikę nt. słuszności i krzywd, jakie niesie ze sobą “zwykły klaps”. Pragnę pochylić się nad konsekwencjami przemocy względem dzieci.
Podczas webinaru zostało powiedziane, że przemoc dzieli się na kilka rodzajów: fizyczną, psychiczną, seksualną, ekonomiczną, ale również zaniedbanie. Według raportu Dzieci się liczą stworzonego przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę, aż 44% rodziców przyznało, że kilkakrotnie stosowało przemoc fizyczną względem swoich dzieci. W 2021 r. zostało odebranych 1335 dzieci zagrożonych przemocą domową. Twórcy raportu zwrócili uwagę na fakt, że w roku 2020 ponad 170 tysięcy dzieci i młodzieży otrzymało wsparcie specjalistyczne z powodu trudności ze zdrowiem psychicznym. Warto zwrócić uwagę, iż 57% stanowili chłopcy.
Poza fizycznymi śladami przemocy, pozostają również blizny i rany w sferze psychicznej dziecka. Konsekwencjami doświadczania przemocy są: utrata poczucia bezpieczeństwa, brak poczucia przynależności do własnej rodziny. Ponadto wykazują obniżoną samoocenę, brak poczucia własnej wartości, nie akceptują siebie, mają poczucie bezsensu. Dzieci z rodzin stosujących przemoc mają trudności w nawiązywaniu kontaktów z otoczeniem. Stają egocentryczne, lękliwe bądź bierne i apatyczne. Noszą w sobie poczucie krzywdy i winy, często chorują na depresję. Doświadczają nawracających się sennych koszmarów. Równie często występującymi skutkami są zaburzenia pamięci i koncentracji.
Rozwijają się zaburzenia zachowania, spowodowane trudnościami w kontrolowaniu własnych emocji i rozpoznawania sytuacji społecznych. Dzieci inaczej reagują na przemoc! Niemal całe życie doświadczają konsekwencji przemocy z dzieciństwa. Mają trudności w akceptacji siebie i nie potrafią siebie docenić. Uważają, iż nikt ich nie potrzebuje. Dostrzega się, że często popadają w nałogi.
Warto edukować społeczeństwo. Stopniowo wprowadzać zmiany i nie stygmatyzować osób stosujących przemoc. Prowadzić kampanie uświadamiające w placówkach edukacyjnych. Organizować kampanie społeczne. Pamiętaj – bądź świadomy, nie akceptuj przemocy! REAGUJ! CHROŃ!
Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi innymi artykułami, oto kilka z nich:
Interwencje kryzysowe w przypadku przemocy w rodzinie część I
Dorosłe Dziecko Alkoholika (DDA)
Trauma wczesnodziecięca – jaki może mieć wpływ na dorosłość.