Przyjaźń to rodzaj relacji. Stanowi ona dla każdego człowieka jedno z najbardziej fundamentalnych doświadczeń. Jest ona również nieodłącznym elementem jego rozwoju emocjonalnego i społecznego.
Umiejętność nawiązywania przyjaźni, jej podtrzymywania oraz niekiedy zakończenia, jest jednym z wyznaczników prawidłowego rozwoju. Przede wszystkim dlatego że życie człowieka jest oparte na kontaktach z innymi ludźmi oraz na nawiązywaniu relacji społecznych. Przyjaźń odgrywa ogromną rolę na każdym etapie życia, chociaż szczególnie interesujący jej wymiar można zaobserwować w okresie dzieciństwa i adolsescencji.
Przyjaźń stoi w opozycji do samotności, ponieważ prowadzi do tworzenia się relacji międzyludzkich, wpływa pozytywnie na funkcjonowanie człowieka w świecie. Ma ona szczególną rangę zwłaszcza w burzliwym pod względem zmian okresie adolescencji. Z jednej strony wzrasta chęć przynależności do jakiejś grupy, której członkowie będą sobie bliscy ze względu na zakres zainteresowań lub wspólny cel. Z drugiej jednak – odczuwana jest chęć posiadania powiernika, przyjaciela, z którym relacja będzie miała charakter bardziej intymny.
Jak wynika z badań przyjaźń ma niebagatelny wpływ na samoocenę. Niweluje również uczucie samotności doświadczane przez adolescentów i sprawia, że ich tożsamość staje się pełniejsza.
Przyjaciel jest osobą, która wspiera, jest powiernikiem. Młodzi ludzie cieszą się większym zdrowiem psychicznym ze względu na to, że mają osobę, z którą mogą podzielić się problemami. Nie można jednak zapomnieć o fakcie, że przyjmowanie na siebie problemów innych może wpływać negatywnie na stan emocjonalny jednej ze stron. Jest to szczególnie obciążające dla dziewcząt, które prezentują zwykle większą wrażliwość na czyjąś krzywdę.
Mimo to ranga przyjaźni jest czymś niezaprzeczalnym, ma bowiem wpływ na kształtowanie się kompetencji społecznych, koreluje również w dodatni sposób z dobrostanem osobowościowym młodych ludzi. Etap ten w rozwoju związany jest z budowaniem niezależności w stosunku do rodziców. Przyjaźń więc jest w tym aspekcie idealnym substytutem relacji z rodzicami, a także wsparciem dla budowania autonomii młodego człowieka.
W okresie dorastania relacja przyjacielska pełni również rolę adaptacyjną w stosunku do zmian fizycznych i psychicznych. Dotyczy to zmian jakiś doświadczają w tym czasie młodzi ludzie, a co wynika z ich nowych zadań rozwojowych.