Zacznijmy może od określenia, kim właściwie jest seryjny morderca?
Termin seryjnego mordercy został wprowadzony przez Roberta D. Kepela oraz agenta FBI Roberta Resslera w latach 70 XX wieku. Określenie to, opisuje osobę, która dokonała 3 lub więcej morderstw, ale odbyły się one w jakimś odstępie czasowym, nie jednocześnie.
Osoby te, nie zabijają dla zysku materialnego, a sam akt morderstwa sprawia im przyjemność. Seryjni mordercy charakteryzują się tym, że nie chodzą z nożem i nie atakują każdej osoby po kolei. Między zabójstwami występuje tak zwana faza wyciszenia, która może trwać kilka godzin, ale też dni, miesięcy czy lat.
Wiele osób uważa słowa „seryjny morderca” i „psychopata” za synonimy, chociaż nie do końca nimi są. Prawdą jest, że większość seryjnych morderców posiadała zaburzenie psychopatyczne, to nie każda osoba z tym zaburzeniem, może zostać mordercą.
Wielu psychologów zastanawia się nad tym, od czego zależy, że psychopata staje się wielokrotnym mordercą. Jedną z najpopularniejszych teorii jest fakt wychowania i dzieciństwa. ¾ seryjnych morderców było między innymi: wychowane w patologicznej rodzinie, czy doświadczyły znęcania się nad nimi.
Najsłynniejsi seryjni mordercy nie pojawili się nagle, nie stwierdzili z dnia na dzień, że będą zabijać. Zazwyczaj zaczynało się to od torturowania małych zwierząt, zbierania czaszek, czy oglądania jak rozkładają się ich ciała. Bardzo często fantazjują o popełnieniu morderstwa i w chwili gdy to zrobią, czują w sobie spełnienie i satysfakcję. Bazując na teorii „Id”, „Ego” i „Superego” Zygmunda Freuda, można dojść do wniosku, iż wielu seryjnych morderców ma zdecydowaną przewagę „Id”, odpowiadającym za popędy, nad „superego”, które jest istotne w przyjmowaniu ideałów i przestrzeganiu norm społecznych.
Wielu seryjnych morderców postrzega świat w ten sam sposób, niesprawiedliwy i frustrujący. Czują się oni dużo gorsi od innych ludzi, przez co odczuwają chęć zmiany i zdominowania tych, którzy wydają się być szczęśliwsi od nich. Większość wielokrotnych morderców obawia się jednak odrzucenia ze strony innych, więc do samych zabójstw mogą dojść takie czynności jak nekrofilia, w końcu osoba, która i tak już nie żyje, przecież ich nie odrzuci.
Wielu seryjnych morderców planuje swój akt, nawet wiele lat przed popełnieniem go. Analizują wszystkie możliwe sytuacje, badają teren, zbierają informacje na temat potencjalnej ofiary i fantazjują na temat tego, w jaki sposób ją zamordują. Właśnie przez tak szczegółowe planowanie, niektórzy mordercy byli w stanie nabić na swoje konto ponad 100 ofiar, bez zostania zatrzymanym, czy chociaż podejrzanym. Świadczy to o ich niesamowitej inteligencji i sprycie, które mimo dorastania w ciężkich warunkach, doskonale się rozwinęły.
R.M. Holmes oraz J.E. DeBurger wzięli pod uwagę 4 typy morderców, która oparta jest na ich motywacji do popełnienia tego przestępstwa:
- Wizjonerzy – Osoby te, cierpią na psychozy. Twierdzą oni, że jakiś wewnętrzny głos w ich głowie, jakieś nadludzkie siły kazały im zabijać.
- Misjonarze – osoby te uważają, że posiadają jakąś misję. Dobrym przykładem jest tutaj działający w XVII wieku w Londynie Kuba Rozpruwacz. Zwykle ofiarami tego mordercy padały prostytutki z ubogich dzielnic stolicy. Można więc uznać, że jego poczuciem „misji” były właśnie morderstwa na tych właśnie kobietach.
- Hedoniści
- Mordercy z lubieżności – tego typu mordercy zabijają tylko dla zaspokojenia swojej rządzy seksualnej. W tym przypadku niemalże nierozłączne jest morderstwo z nekrofilią.
- Mordercy nastawieni na emocje – tutaj również występuje morderstwo na tle seksualnym, różnica natomiast polega na tym, iż sam akt morderstwa wywołuje u nich emocje i ekscytację, którą się karmią. W przypadku tego typu morderców, nie współżyją oni z ofiarą po jej śmierci, natomiast tylko i wyłącznie przed nią.
- Mordercy zorientowani na komfort – mordercy skupiający się na zysku, jaki mogą mieć, po zamordowaniu swojej ofiary.
- Typ rządny władzy – pragną oni władzy absolutnej. Jeżeli ktoś stoi im na drodze, ich zdaniem taką osobę trzeba usunąć. Osoby, które nie chcą się im podporządkować padają najczęstszymi ofiarami tych morderców.
Podsumowując, seryjny morderca i psychopata to dwa odmienne chociaż współistniejące terminy. Seryjni mordercy najczęściej mieli ciężkie dzieciństwo, w którym również wykazywali odstępstwa od normy takie jak znęcanie się nad drobnymi istotami (zwierzętami).
Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi innymi artykułami, oto kilka z nich:
Wykres, który odkrywa historię oraz wzorce rodzinne, czyli – Genogram rodziny