Zespół Aspergera kojarzony jest często z geniuszem w danej mocno precyzyjnej formie. W zależności od klasyfikacji medycznych jest on osobną jednostką chorobową lub należy do zaburzeń ze spektrum autyzmu. Jest on jednakże jedną z najłagodniejszych form autyzmu, czyli zaburzenia rozwoju i funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Pierwszy raz opisane przez austriackiego lekarza Hansa Aspergera, który według wielu teorii sam wykazywał w dzieciństwie pewne objawy zaburzenia, które nazwał własnym nazwiskiem.
Zespół Aspergera jest więc zaburzeniem ze spektrum autyzmu o charakterze łagodnym. Znaczy to, że dzieci i dorośli nie posiadają zaburzeń w rozwoju umysłowym, w przeciwieństwie do innych form autyzmu. Do wspólnych cech należą zdecydowanie problemy w sferze społecznej i wycofanie. Charakter łagodny tego zaburzenia wynika w większości z samodzielności osób z zespołem Aspergera.
Co wyróżnia zespół Aspergera na tle spektrum autyzmu, to dolegliwość zwana zespołem sawanta. Polega ona na posiadaniu przez osobę wysokich zdolności umysłowych w konkretnej dziedzinie, mimo niskiego poziomu ilorazu inteligencji. Może to być matematyka, muzyka, plastyka.
Mimo, że zespół Aspergera nie jest zaburzeniem dziedzicznym, to możliwe jest odziedziczenie po przodkach pewnych predyspozycji do zaburzeń ze spektrum autyzmu.
Mimo, że są to tylko teorie, to warto wiedzieć co potencjalnie może powodować to zaburzenie, a są to:
- silne reakcje poszczepienne, jest to jedynie teoria, ponieważ aktualnie brakuje badań potwierdzających związek przyczynowo-skutkowy
- wiek ojca, szansa zwiększa się u mężczyzn powyżej 40 rok życia
- choroby takie jak ospa wietrzna, różyczka, toksoplazmoza w okresie rozwojowym płodu
- uraz płodowy lub okołoporodowy
- czynniki związane z ciążą, porodem i ich przebiegiem, takie jak waga urodzeniowa, ciąża niedonoszona lub przenoszona.
- mutacja genetyczna określonych chromosomów
- zatrucie metalami ciężkimi
Z racji iż zespół Aspergera najczęściej diagnozuje się u dzieci między 3 a 8 rokiem życia, to objawy w tym wieku mogą manifestować się między innymi:
- brakiem empatii szeroko pojętej jako rozumienie, okazywanie uczuć
- kłopoty z porozumiewaniem się, wynikające między innymi z ograniczeniami w komunikacji niewerbalnej, to znaczy ograniczonej mimiki twarzy, braku nawiązywania kontaktu wzrokowego, czy znikomych gestów
- upośledzenie interakcji społecznych
- kłopoty z tworzeniem i utrzymywaniem więzi emocjonalnych
- niechęć do pracy w grupie
- niezrozumienie przenośni, metafor, odbieranie słów dosłownie
- wąskie zainteresowania jedną, ściśle określoną dziedziną (np. zainteresowanie pociągami)
- wysoka lub niska wrażliwość na bodźce sensoryczne
Warto wiedzieć, że nie każdy przypadek wygląda tak samo, a nie każda osoba będzie miała wszystkie objawy. Ważnym jest aby obserwować objawy i nie wyciągać pochopnych wniosków, a realną ocenę sytuacji i przypadku zostawić specjaliście zajmującym się diagnozą osób ze spektrum autyzmu. Zespół Aspergera jako jedna z łagodniejszych form autyzmu pozwala specjalistom na wprowadzenie odpowiedniej rehabilitacji, w formie chociażby treningów umiejętności społecznych, zwanych potocznie TUSami, które pozwalają osobie funkcjonować w pełni lub chociaż częściowo samodzielniej. Musimy pamiętać, że ludzie z łatką geniuszy, dotknięci zaburzeniem Aspergera powinni być objęci taką samą, dostosowaną opieką, co inne osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, ponieważ często są oni mylnie diagnozowani przez najbliższe osoby jako po prostu introwertycy, osoby mało towarzyskie, oziębłe w relacjach międzyludzkich i całkowicie nieczułe.
Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi innymi artykułami, oto kilka z nich:
Dlaczego problemy psychiczne stały się powszechne? – Czy to prawda?